Auteur: Bianca

Zaterdag 13 en 20 februari in theater de Cameleon, 3e Kostverlorenkade 35, 1054TS Amsterdam. Aanvang 20.30 Zaal open 20.00. Toegang: € 10,- (studenten € 8,-)

Deze voorstelling vol dans, spel, muziek en theatrale beelden is een uitdaging voor de makers en het publiek om te verdwalen.
Volgens de spelers kan creativiteit alleen ontstaan wanneer je afstand neemt van bestaande patronen en denkwijzen. Daarom is het goed om weer te verdwalen. De spelers hebben geprobeerd om het spoor bijster te raken. Deze voorstelling is het resultaat van de eigen reis, van de eigen zoektocht en van het eigen experiment naar verdwalen.
Pierik l’Istelle, Henk Zwart, Valentijn Steenhuis, Patricia Brenner, Neely Schaap, Margrethe Bongers en Beer Boneschansker spelen, dansen, musiceren en verdwalen met U in de voorstelling PRETZELS.

Ik wil voorbij het lichaam zijn

te kunnen dwalen
de geest een
chemische…pijn
fabriek
zonder
voeding
schoon van troep
steeds
weg
vandaag
een roep
dwalend terug
waarom dan wel?
kunnen
staren kijken zonder zien
zien als
vlekken kleuren
een ongeboren kind
de
inkeer van de moeder haren klittend
verwrongen door de wind
waar ik ben
lucht
de lucht de adem zonder mijzelf
luisteren het
geheim van mijn bewustzijn
waaronder het lichaam
…………..zwanger kan zijn

*******************************

verdwalend door het bloed

wat de geest nu voedt
de geuren zeggen meer bewegen mee
ogen draaien oneindig water
Zee
opgaan omsluiten mijn gedachten
die er niet zijn
ik ben niets
niets dan vloeistof
mijn denken
doet
maakt geen schijn
kansen
komen zonder woorden
de hersenpan
lust
en leven
leven om te weten
wat ik niet wil zijn
Ik kan wiegen bonken kloppend slaan
kan ik leven?
zonder zelf te kunnen staan?
wie heeft het nodig
dat ik hier ben
morgenochtend
mijn stem
grommen gillend lachen brullen
zuchten zonder klank
verdwalen zal ik
tegen

******************************

Om mezelf te bevruchten

moeten zoeken naar genot
waarom keer ik om
druipend slepend
wensend
dat de draden mijn gedachten
bevrijden van het slijm zwetend snot
******************************
Tasten naar het zwarte lichaam

wat ik niet snap
kan er ook geleefd zonder al te veel
te willen
weten
te bevatten
dat de baby onbesmet is
kan kijken
zonder zien
te horen wat er écht is
te proeven
proeven
voelen
de weerklank
niet gehinderd door de onvermijdelijke groei
die het bestaan laat
wat met moeite

afgebroken
én………………………
om echt te kunnen leven
wil ik niet weten
waar ik
ben

*********************************

De

geur van de gedachten
kan bedwelmen laat me zweven draaien tollen
overgave aan de rotzooi
hormonen als een osmose
die opdroogt sterft
sterft er een gedeelte af
het hart blijft kloppen
want het weet niet
wanneer het stoppen mag

****************************
Doorlopend eindeloos uitputtend
Llll
laat het alsjeblieft
ophouden
afdwalen
naar het onverwachte graf
daar waar
het zwart is
onbevangen
onbelangrijk
als de eerste nieuwe kans
het leven te omarmen
als was ik
ogen oren de geur en tast
raak mij aan
ik wil voorbij
het lichaam en het bewustzijn zijn
en toch blijven bestaan

***********************************
U zult wel denken
U dier ruikt voelt en proeft
Wat heb ik daar in godsnaam aan?

*********************************
God’s naam die ertoe doet
om te weten
wanneer u kijk

vrijt

verwekt

verwekt omdat het……moet?……

de moeder kan pas inkeren als de vader er mag zijn
van wie
van wie mag dat?
het onbewuste zaad weet van niks en als geen ander
waar het wezen…..

de ander?
ehhh?
ander

is er een ander nodig om te kunnen
Voortbestaan?

****************************************
Twee pannen?

Vol met snot en slijm het stroperige vlies
zorgt voor de massa
om toch vooral
zichzelf te kunnen zijn
ik ben mijzelf
u geeft mij eten
wat ik niet lust
wat ik niet wil
laat mij leven zonder kloppend..

*****************************
Ik heb genoeg van vuur en aarde
de zon ademt voor mij
de cellen van mijn hart
verdwalen zonder geest
het ware leven
is keihard
wie laat mij hier zijn
om dit te lezen
het is mijn geest
die mij tot hier laat…

********************************
De schoonheid

van het niet weten
de toekomst is afwezig
zijn
cellen zijn
kunnen ervaren
als een eindeloos orgasme
wat gewoon het leven is
niet meer dan dat
als Liefde voor wat.. is…
is groter dan alles
wat ik en u bevat
er is geen toekomst
nooit meer verlangen naar wat komt
nou en………
Ik BEN

Pierik l’Istelle 2010

Klik op Briso-da-Mar bovenin.

OPENBARE WERKEN RUIGOORD

‘REIZEN NAAR DE ZIEL’

TRANSFORMEREN, SCHENKEN, ONTVANGEN, VERBINDEN

Of:wat wil je ‘krijgen’/’nemen’, wat wil je ‘ontvangen’/achterlaten.

Er zijn drie gevulde koffertjes
Iedereen die langskomt mag iets uit het koffertje meenemen.
Gewoon hebben dus.

En dan………
Als je terugkomt van je ‘reis’ langs alle ateliers in Ruigoord
stop je weer iets in het koffertje, je laat dus ook iets achter.

Alles mag er in komen, de knoop van je jas, een briefje met ervaringen,
een glas wijn, een blad van een boom, of wat je maar vind/krijgt/koopt in het dorp.

De koffertjes veranderen dus de hele tijd van inhoud, van ‘verhaal’.

Pierik l’Istelle maakt foto’s van de veranderende koffertjes, de inhoud staat voor de ‘ziel’ van de bezoekers.

Van alle foto’s maakt zij een boekje voor Ruigoord: ‘Reizen naar de Ziel’
en wil daarmee het dorp met de bezoekers verbinden.

Dit concept is interessant om mensen/groepen zich met elkaar te laten verbinden.
Op iedere situatie kan het aangepast en uitgewerkt.
www.ruigoord.nl ‘openbare werken’

Pierik l’Istelle