Pretzels 2010

Zaterdag 13 en 20 februari in theater de Cameleon, 3e Kostverlorenkade 35, 1054TS Amsterdam. Aanvang 20.30 Zaal open 20.00. Toegang: € 10,- (studenten € 8,-) Deze voorstelling vol dans, spel, muziek en theatrale beelden is een uitdaging voor de makers en het publiek om te verdwalen. Volgens de spelers kan creativiteit alleen ontstaan wanneer je afstand neemt van bestaande patronen en denkwijzen. Daarom is het goed om weer te verdwalen. De spelers hebben geprobeerd om het spoor bijster te raken. Deze voorstelling is het resultaat van de eigen reis, van de eigen zoektocht en van het eigen experiment naar verdwalen. Pierik l’Istelle, Henk Zwart, Valentijn Steenhuis, Patricia Brenner, Neely Schaap, Margrethe Bongers en Beer Boneschansker spelen, dansen, musiceren en verdwalen met U in de voorstelling PRETZELS. Ik wil voorbij het lichaam zijn te kunnen dwalen de geest een chemische…pijn fabriek zonder voeding schoon van troep steeds weg vandaag een roep dwalend terug waarom dan wel? kunnen staren kijken zonder zien zien als vlekken kleuren een ongeboren kind de inkeer van de moeder haren klittend verwrongen door de wind waar ik ben lucht de lucht de adem zonder mijzelf luisteren het geheim van mijn bewustzijn waaronder het lichaam …………..zwanger kan zijn ******************************* verdwalend door het bloed wat de geest nu voedt de geuren zeggen meer bewegen mee ogen draaien oneindig water Zee opgaan omsluiten mijn gedachten die er niet zijn ik ben niets niets dan vloeistof mijn denken doet maakt geen schijn kansen komen zonder woorden de hersenpan lust en leven leven om te weten wat ik niet wil zijn Ik kan wiegen bonken kloppend slaan kan ik leven? zonder zelf te kunnen staan? wie heeft het nodig dat ik hier ben morgenochtend mijn stem grommen gillend lachen brullen zuchten zonder klank verdwalen zal ik tegen ****************************** Om mezelf te bevruchten moeten zoeken naar genot waarom keer ik om druipend slepend wensend dat de draden mijn gedachten bevrijden van het slijm zwetend snot ****************************** Tasten naar het zwarte lichaam wat ik niet snap kan er ook geleefd zonder al te veel te willen weten te bevatten dat de baby onbesmet is kan kijken zonder zien te horen wat er écht is te proeven proeven voelen de weerklank niet gehinderd door de onvermijdelijke groei die het bestaan laat wat met moeite afgebroken én……………………… om echt te kunnen leven wil ik niet weten waar ik ben ********************************* De geur van de gedachten kan bedwelmen laat me zweven draaien tollen overgave aan de rotzooi hormonen als een osmose die opdroogt sterft sterft er een gedeelte af het hart blijft kloppen want het weet niet wanneer het stoppen mag **************************** Doorlopend eindeloos uitputtend Llll laat het alsjeblieft ophouden afdwalen naar het onverwachte graf daar waar het zwart is onbevangen onbelangrijk als de eerste nieuwe kans het leven te omarmen als was ik ogen oren de geur en tast raak mij aan ik wil voorbij het lichaam en het bewustzijn zijn en toch blijven bestaan *********************************** U zult wel denken U dier ruikt voelt en proeft Wat heb ik daar in godsnaam aan? ********************************* God’s naam die ertoe doet om te weten wanneer u kijk vrijt verwekt verwekt omdat het……moet?…… de moeder kan pas inkeren als de vader er mag zijn van wie van wie mag dat? het onbewuste zaad weet van niks en als geen ander waar het wezen….. de ander? ehhh? ander is er een ander nodig om te kunnen Voortbestaan? **************************************** Twee pannen? Vol met snot en slijm het stroperige vlies zorgt voor de massa om toch vooral zichzelf te kunnen zijn ik ben mijzelf u geeft mij eten wat ik niet lust wat ik niet wil laat mij leven zonder kloppend.. ***************************** Ik heb genoeg van vuur en aarde de zon ademt voor mij de cellen van mijn hart verdwalen zonder geest het ware leven is keihard wie laat mij hier zijn om dit te lezen het is mijn geest die mij tot hier laat… ******************************** De schoonheid van het niet weten de toekomst is afwezig zijn cellen zijn kunnen ervaren als een eindeloos orgasme wat gewoon het leven is niet meer dan dat als Liefde voor wat.. is… is groter dan alles wat ik en u bevat er is geen toekomst nooit meer verlangen naar wat komt nou en……… Ik BEN Pierik l’Istelle 2010

16. december 2009 by Bianca
Categories: Dans | Leave a comment